Swami Satyananda Giri

Manmohan (Swami Satyananda) urodził się jako syn Mohini Mohan Majumdara i Tabashini Devi 17 listopada 1896 r. w domu swego wuja ze strony matki w Bikrampur (Bangladesz ).

Był filozofem, śpiewakiem, kompozytorem, poetą, pracownikiem społecznym i przede wszystkim zdolnym uczniem i prawdziwie boskim mistrzem w linii Kriya Yogi. Znaki jego nieskazitelnej miłości do ludzkości, bez rozróżnienia na klasy, kasty lub religie, były oczywiste już w wieku sześciu czy siedmiu lat, gdy w towarzystwie swoich krewnych i przyjaciół kwestionował ugruntowaną tradycję niedotykalności. W wieku dziesięciu lat, jego pragnienie wolności było już bardzo mocno zakorzenione, wzmacniając jego palące dążenie do niepodległości Indii jak również dążenie do ostatecznego oswobodzenia ludzkości z ziemskiego cierpienia, spętania i świadomości ciała.

Pierwsze spotkanie Swamiego Satyanandy z jego przyjacielem i przewodnikiem z dzieciństwa Mukundą (Paramahamsa Yogananda) miało miejsce przy wejściu do szkoły dla głuchoniemych w Kalkucie, kiedy Mukunda chciał pożyczyć pompkę do napompowania  piłki nożnej  dla swojej drużyny.

Zażyłość  między nimi rosła intensywnie i szybko postępowali w kierunku urzeczywistnienia Prawdy. Obiecując zachowanie celibatu przez całe życie, spędzali czas medytując w odosobnieniu w różnych świętych miejscach i świątyniach. Nawet w ciągu nocy, tych dwóch młodych mężczyzn pozostawało całkowicie oddanymi praktyce, w przeciwieństwie do innych, którzy spędzali czas na dzikiej zabawie i uciesze.

Manmohan odwiedzał święte miejsca, duchowe osoby i świętych z Mukundą. Hamsa Swami Kevalananda, wielki nauczyciel sanskrytu Mukundy, który nauczył go podstaw Kriya Yogi, położył fundament pod jego życie duchowe. Spartański, prosty, surowy styl życia i głębokie duchowe doświadczenie Kevalanandy miało wielki wpływ na życie Manmohana. Jego od dawna żywione pragnienie spełniło się w okresie studiów, kiedy spotkał przeznaczonego mu guru Swamiego Sriyukteshwara i został inicjowany w Kriya Yogę. Głęboki wgląd jego guru, dogłębne, metaforyczne interpretacje świętych pism, niezgłębione, boskie doświadczenie w Kriya Yodze i znajomość astronomii i astrologii, miały znaczącą rolę w przeobrażeniu Manmohana w oddanego i gorliwego ucznia.

Cztery lata po tym jak Mukunda został sannyasinem znanym jako Swami Yogananda, Manmohan ukończył naukę na uniwersytecie z tytułem magistra filozofii. W 1919 roku, pod przewodnictwem swojego guru, został wyświęcony na mnicha i stał się znany jako Swami Satyananda Giri.

Inspirowane i kierowane przez Paramahamsę Yoganandę  życie duchowe Swamiego Satyanandy sięgnęło szczytu kiedy został mnichem. Większość swojego czasu i energii poświęcał na medytacje oraz wraz ze swoim szkolnym kolegą (również sanyasinem)  Dhiranandą, na organizację szkoły z internatem w Ranchi, założonej przez Paramahamsę Yoganandę.

Niezwykły charakter Swamiego Satyanandy, uczciwość i prostota, jego przykładny styl życia, bezinteresowna miłość i dbałość o uczniów i studentów, skłoniła Mahatmę Ghandiego do odwiedzenia Szkoły -  Ashramu w Ranchi, po której to wizycie chwalił ashram i zaprosił Swamiego Satyanandę do odwiedzenia jego własnego ashramu Sabarmati.

Gdy odwiedził ashram Mahatmy Ghandiego, zgotowano mu wspaniałe, serdeczne powitanie i poproszono aby został kilka dni. Wizyta Swamiego Satyanandy stworzyła podwaliny i przyczyniła się do późniejszej inicjacji Mahatmy Ghandiego i jego uczniów w Kriya Yogę w 1935 roku przez Paramahamsę Yoganandę. Jego miłość do Indii i zapał aby poświęcić swoje życie oswobodzeniu narodu indyjskiego przejawiły się, gdy ze smutkiem odrzucił propozycję swojego serdecznego przyjaciela i przewodnika Paramahamsy Yoganandy, żeby wraz z nim udał się  do Ameryki i pomagał mu w jego boskiej misji.

Na wezwanie swego drogiego Guru Swamiego Shriyukteshwara, udał się do Puri do Ashramu Karar, aby wieść życie pod duchowym przewodnictwem swojego Gurudevy. Później został mnichem stale rezydującym w ashramie. Po mahasamadi swojego guru 9 marca 1936 roku i kilka miesięcy po powrocie Paramahamsy Yoganandy do Ameryki, Swami Satyananda inicjował Rabinaryana Brachmachari (Paramahamsa Hariharananda) w wyższe stopnie Kriya Yogi. Pozostawiając pracę i zarządzanie ashramem Rabinaryanowi Brahmachari, rozpoczął życie wędrownego mnicha, wykładając i nauczając Kriya Yogi w całych Indiach. Jego spotkanie w południowych Indiach z Ramaną Maharshi, słynnym świętym znanym ze swego głębokiego, duchowego doświadczenia, zaowocowało głęboką, wyjątkową miłością. Ramana Maharshi był pod wrażeniem ujmującej osobowości Satyanandaji i prosił go by na stałe zamieszkał w jego ashramie.

Ciężar tragedii, która wydarzyła się w 1944 roku w czasie głodu w Bengalu, zwrócił miękkie serce Satyanandy w stronę głodujących biedaków. Jego mottem było "służ z miłością i medytacją wszystkim".  Znakiem jego miłości dla poniżonej i ubogiej społeczności, była założona  Misja Sevayatan Satsang w Jhadagram, słabo rozwiniętym regionie w okolicy Mednipur w Zachodnim Bengalu,  w której to spędził późniejszą część swego życia od 1944 do 1971 roku, zmieniając życie milionów ludzi. Po mahasamadhi Paramahamsy Yoganandy w 1952, do końca swojego życia pozostał przewodniczącym Puri Karar Ashram. Z życiem wzbogaconym doświadczeniem duchowym, oddanym sprawie ludzkości i rozprzestrzenianiu przesłania Kriya Yogi, ostatecznie opuścił swoje śmiertelne ciało drugiego sierpnia 1971 roku, w swojej Misji Sevayatan Satsang.