Swami Shriyukteshwar Giri

Czcigodnym uczniem Lahiriego Mahashayi, introwertycznym, stale pochłoniętym świadomością Boga, głęboko w stanie shambhavi,  był nikt inny jak światowej sławy  Swami Shriyukteshwar Giri (Prijanath Karar).

Co starożytni mędrcy i świeci praktykowali i umieścili w księgach, on przełożył na swoje własne życie, przechodząc przez wszystkie cztery ashramas (etapy) hinduskiego życia: brahmacharya (celibat), grihastha (właściciel domu, życie rodzinne), vanaprastha (życie w odosobnieniu) i sannyasa (wyrzeczenie się). Osiągnięcie czterech purusarthas: dharma, artha, kama i moksza,  udowodniło , że jego znakomite życie było kompletne i doskonałe.

Swami Shriyukteshwar Giri urodził się dziesiątego maja 1855 roku w Serampore, nad brzegiem świętej rzeki Ganges, jako syn zdyscyplinowanego, skrupulatnego i pracowitego właściciela ziemskiego, Kshetranatha Karara, oraz pobożnej i czystej matki Kadambini Devi. Pierwotnie nazywany Priyanath Karar, od samego dzieciństwa był błyskotliwy, dociekliwy, nieustraszony, śmiały, wysoce uduchowiony, rozsądny i logiczny. Jego wrodzona, głęboko zakorzeniona skłonność do poszukiwań wewnętrznych i niezaspokojone pragnienie wiedzy pomogły mu pomyślnie zdać wszystkie egzaminy szkolne, a następnie uczęszczać do college'u i szkoły medycznej.

Po śmierci ojca, pod przewodnictwem jego świadomej Boga matki i zgodnie z jej życzeniem, ożenił się. Pomimo wielu osiągnięć, życia rodzinnego, medycznej wiedzy, biegłego opanowania astronomii i astrologii, znajomości wielu języków, w tym angielskiego, francuskiego, hindi, bengalskiego i sanskrytu, wciąż był spragniony czegoś więcej. Silne pragnienie urzeczywistnienia Boga kierowało go do odwiedzania mędrców i świętych. Jednak jego poszukiwania pozostawały bez odpowiedzi aż do momentu, gdy spotkał Shri Shyamacharana Lahiri Mahashayę w Kashi (Benares) i został jego uczniem. Od tego pomyślnego dnia inicjacji w Kryja Yogę, Prijanath szczerze oddał się  medytacji i praktyce Kriya Yogi w towarzystwie i bliskim związku z Lahiri Mahashayą. Był tak drogi sercu i umysłowi Lahiri Mahashayi, że aby pokazać swoją szczególną sympatię do niego, Lahiri zwracał się do niego Priya (ukochany).

Po powrocie do Serampore z Kumbha Mela, zgodnie z zaleceniem Babaji Maharaja, rozpoczął święty projekt napisania syntezy zachodniej filozofii i wschodniego mistycyzmu. Wkrótce ukończył dzieło zatytułowane Kaivalja Darshana (Święta Nauka) i Babaji Maharaj, tak jak obiecywał, obdarzył go zaszczytem darshanu, kiedy wychodził z kąpieli w Gangesie po całonocnej medytacji. Babaji Maharaj odmówił odwiedzenia jego ashramu pomimo płynących z serca gorących próśb. Euforia, jaką odczuwał, gdy śpieszył się do ashramu i wracał z mlekiem i owocami z zamiarem ofiarowania ich Babajiemu, wkrótce znikła, kiedy odkrył, że Maharaja już nie ma. Z wielkim gniewem wyrzucił dary. Ten napad gniewu nie pozostał ukryty przed Babajim. Przy okazji spotkania w domu Lahiri Mahashayi, wielki mistrz Babaji upomniał go, aby nie gniewał się i nie okazywał zarozumiałości.

22 Marca 1903 roku, w dniu równonocy wiosennej według kosmicznej astrologii Prijantha, a nie jak zwykle 13 lub 14 kwietnia, założył w Puri Nilaczaladham przyległą do morza pustelnię, miejsce odosobnienia nazwane Karar Ashram. Był to kamień milowy w historii Kriya Yogi. Sprowadzona z labiryntu himalajskich jaskiń  na równiny przez jego mistrza, Yogiraja Shyamacharana Lahiri Mahashayę,  Kriya Yoga była rozpowszechniana przez jego godnego ucznia  by wreszcie połączyć się z nieskończonym oceanem.

Jak zostało to ujawnione wcześniej  jego uczniowi Narayanowi, Swami Shriyukteshwar wszedł w mahasamadhi w dniu 9 marca 1936 w Puri, w Karar Ashramie. Czcigodny uczeń może być czcigodnym mistrzem. Shriyukteshwar przygotował wielu szanowanych i światowej sławy uczniów, takich jak Paramahamsa Jogananda i Paramahamsa Hariharananda, którzy z sukcesem spełnili marzenia swojego mistrza, szerząc przesłanie Kriya Yogi we wszystkich zakątkach świata. Oszałamiająca relacja o jego pośmiertnym pojawieniu się przed Paramahamsą Yoganandą (w hotelu w Mumbaju po jego mahasamadhi)  i opowiedzeniu mu o pobycie w hiranyaloka oraz wielokrotne pojawianie się przed Paramahamsą Hariharanandą i innymi uczniami napełnia wielbicieli duchowymi wibracjami. Jego pięć najistotniejszych cech – samokontrola, stałość w duchowej praktyce, głęboki wgląd w święte pisma, poddanie siebie i surowa dyscyplina – pozostają bezcennym skarbem dla praktykujących Kriya Yogę i pragnących wznieść się do Najwyższego.